okay okay....pabila bangun pagi tengok mata macam bengkak bukanlah satu petanda yg bagus kepada ape yg terjadi semalam....takpe lah...lame x exercise mata kan? sekali sekala ape salahnye ryte?...
but, when i recall the memories at the primary school, seriously, hate them so much...but at the same time feel so glad when my old n closed friends before still remember me and most of them are unlucky too mase itu...thank u very much to faezatul adilah, my softbol friend nur syuhada (josyu), balqis and nur auni fathihah because at least make me wanna to cherish the precious times with u guys, eventhough u guys have your own bez partner especially u balqis, always being nice to me x macam budak cerdik laen (spt yg mengaku kerabat raja ) laen yg sombong x nak friendly(beramah mesra) ngan aku...at least i have some little sweet memories to remember altho berkapasiti kecil je..haha..tak lupa kepada izzat abdul muhaymin for always supported me when we always compete each other in art class n studies...remembered when i asked u to help me drawing the people face after i looked at your drawing? yea, u said i can make 1 too...even myb better than yours..but, i juz dont use the ryte technic to draw...pastu, tetiba plak satu klas nak minta awak sketch gamba muke orang lepas saye minta tolong awak kan? thanks ye izzat sbb always give me advice n mecambahkan minatku to arts things ni...n n i remembered when we have a math test, u always correct me if i wrong and give me the answer...kira bg tiru tu kan? kes jenayah sekolah ni..haha...kepada my enemy fadhlin syafiq yg x abes2 nak ejek n kept bullying me, *unlucky betul bila dapat seat beside him mase year 5...altho u r very annoying but u always make me laugh because of your stupid jokes...haha...hanya itu jelah kawan yg betul2 aku anggap kawan...waima (nak juga guna ikut ckg puzi guna waima, walaupun pon okay lah...mengade! ;p) mereka mempunyai geng dan juga bezfriend sendiri...lagipon, kiteorg hanya sama klas untuk tempoh lebih kurang setahun je...
kalo boleh tak naklah recall balik memories yg x sweet mcm gula-gula or sugar lansung seperti hari-hari pegi mana mana dlm skola tu sorang sorang (*sambil dengar lagu korea, im a loner, bercerita ini kisah)...nak minta lebih spesific lah tu..okay okay spt pegi kantin sorang-sorang, pegi meeting club sorang-sorang, duduk sorang-sorang mase pape meeting club pon, jumpa ckg sorang-sorang, balik kayuh basikal sorang-sorang, tp kalo ikutkan x sorang jugak sbb ade je jiran terbaek iaitu ahmad salman yg selalu teman balik secara tdk rasmi naik basikal iaitu ikut dari belakang macam anak itik terkedek-kedek ikut mak itik balik kolam...haha...dulu je okay, mase tu jalan balik ke rumah same lagipon mmg kiteorg mase umo belum matang (zaman purbakala ni eh), selalu maen kejar-kejar ngan adek-adek kiteorg kt taman tuu, berlari macam tak cukup tanah nak pijak sampai pegi naek pijak tangga papan gelonso.....so kirenye dia ni bez jiran lah kot? ade ke ntah istilah tuu...haha
oryte, ingat nak share siket je..tershare bnyk pulak...okay, dats enough...x nak cite satu-satu memory x sweet sbb nnt x pasal-pasal kene pegi memory lane cari mende sweet..(ape aku merepek nih? haish)
ha, tadi mase pegi majlis pertunangan kakak AYIE, mmg niat tak de mood nak pegi mase mak ajak...sbb otak tgh proses homework mane nak kena siapkan dulu utuk diserahkan kepada guru...so, berlakulah conversation di bawah ni...
UMI : jom la anak-anak kita pegi, ya, anith, ina, ha kakak semua kene pegi...nak bg makan pon susah budak-budak ni
AZREEN: x nak...*dlm hati...ala, kiteorg boleh masak sendiri kat dapur la...x de lauk, ade roti, wat roti telor pon kire sangat lazat dah tu..
UMI: ala, umi ni tak makan pon lagi mase mak cik Zah ajak makan tadi, umi cakap nak balik rumah amek anak-anak...nak bawak anak-anak pegi makan, balik rumah, tak de sorang pon nak ikut umi...
AZREEN : diam membisu smpai dengar bunyi cengkerik, okay part cengkerik tu saje penambah rasa tapi dlm hati...* dah mula dah buat ayat kecian umiku ni..ni yg nak x nak kene pegi ni...(aku ni jenis x suka dipaksa sbb bila dipaksa konpem punye akan buat ape yg dipaksa..haha, faham tak? buktinya, aku tetap pegi ke majlis itu walaupun hati x berapa nak rela sgt )*......
UMI: dah dah..semua pegi bersiap!...
AZREEN : (mase ni sebenarnye x sure ade majlis bertunang ke merisik, padahal same je..) Ya, ade bende kt rmh Ayie?
LEA: la, kan kakak Ayie bertunang...awak x tau ke?
AZREEN : tau tapi konfuse...(otak mmg la jadi konfuse sbb kau ni jenis x makan sgt pagi ni azreen, kan dah malu tanye silly thing macam tu kata adik..haha)
so, aku dengan adek-adek tanpa banyak songeh, pegi cari baju kurung n tudung, pakai simple-simple je....sekian...cerita tamat..or dalam bahasa omputih, the end...tapi tak de la smpai happily ever after tu eh...
p/s : gamba di bawah menceritakan segala....*ayat, x boleh bla...
nak pegi tanpa rela tuu...sempat lagi berpicture dgn angin yg bertiup kalah sepoi-sepoi bahasa italy...
muka tgh buruk pon sibuk je nak snap mase makan....kudap-kudap ape? nak tau, sila tengok bawah...
ha, kudap-kudap dessert, cakes je...tapi sedap lorh...
alolo, kecian, penat tunggu nak dapat green light permission macam traffic light untuk balik eh? takpe...tablecloth tu dah kale green (bukan kale jengking eh..haha, lawak mizan dalam belog taqi) jap lagi dpt lah permission tu..:)
babai rumah Ayie...haha..thanks bg jamu-jamu eh...;p p/s:dlm gamba itu bukan rumah Ayie tau...
No comments:
Post a Comment